ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม
» พระสูตร
พระไตรปิฎกฉบับประชาชน
ชื่อมหาวรรค (เป็นวินัยปิฎก)
สาริบุตร โมคคัลลานะออกบวช
ทรงอนุญาตให้มีอุปัชฌายะ
สมัยนั้น ภิกษุทั้งหลายไม่มีอุปัชฌายะ ไม่มีผู้ให้โอวาทสั่งสอน ก็นุ่งห่มไม่เรียบร้อย มีอากัปปกิริยาไม่เหมาะสมเที่ยวไปบิณฑบาต.
เขากำลังบริโภคอยู่ก็ยื่นบาตรเข้าไปเหนือของบริโภค ของขบเคี้ยว เป็นต้น.
บ้างก็ขอแกงบ้าง ขอข้าวสุกบ้าง ด้วยตนเองมาฉัน.
บ้างก็ส่งเสียงสูงเสียงดังในโรงอาหาร เป็นที่ติเตียน.
พระผู้มีพระภาคทรงปรารภเหตุนี้ จึงทรงอนุญาตให้มีอุปัชฌายะ.
ให้อุปัชฌายะตั้งจิตในสัทธิวิหาริกเหมือนบุตร.
ให้สัทธิวหาริกตั้งจิตในอุปัชฌายะเหมือนบิดา. ทรงสอนวิธีถืออุปัชฌายะซึ่งต้องเปล่งวาจาด้วยกันทั้งสองฝ่าย, (อุปัชฌายะ แปลตามศัพท์ว่า ผู้สอน หมายถึงผู้บวชให้และสั่งสอน สัทธิวิหาริก แปลว่า ผู้อยู่ด้วย หมายถึงศิษย์ที่อุปัชฌายะบวชให้).
- ทรงอนุญาตให้มีอุปัชฌายะ
- ทรงบัญญัติอุปัชฌายวัตร
- ทรงบัญญัติสัทธิวิหาริกวัตร
- ทรงปรับอาบัติ,อนุญาตให้ประณามและขอขมา
- ทรงวางวิธีประณามให้รัดกุม
- ทรงอนุญาตการบวชเป็นการสงฆ์
- ผู้บวชเพราะเห็นแก่ท้อง
- ข้อบัญญัติเพิ่มเติมในการบวช
- ทรงอนุญาตให้มีอาจารย์
- อาจริยวัตรและอันเตวาสิกวัตร
- การประณาม,การขอขมา, การยกโทษ
- คุณสมบัติของอุปัชฌายะ ๕ อย่าง
- คุณสมบัติของอุปัชฌายะ ๖ อย่าง
- ข้อปฏิบัติต่อผู้เคยเป็นเดียรถีย์
- ห้ามบวชให้คนเป็นโรค ๕ ชนิด
- ห้ามบวชให้ข้าราชการ
- ห้ามบวชให้โจรที่มีชื่อ
- ห้ามบวชโจรที่ทำลายเครื่องพันธนาการ
- ห้ามบวชบุคคลที่ไม่สมควรอื่นอีก
- ให้บอกสงฆ์เมื่อจะโกนศีรษะคนบวช
- ห้ามบวชผู้มีอายุยังไม่ครบ ๒๐
มหาขันธกะ (หมวดใหญ่)
ทรงแสดงธรรมครั้งแรก
ทรงแสดงอาทิตตปริยายสูตร
สาริบุตร
โมคคัลลานะออกบวช
ข้อห้ามเกี่ยวกับสามเณร
ลักษณะที่ไม่ควรให้อุปสมบท (บวชเป็นพระ) อีก ๒๐ ประเภท
อุโบสถขันธกะ (หมวดว่าด้วยอุโบสถ)
วัสสูปนายิกาขันธกะ (หมวดวันเข้าพรรษา)
ปวารณาขันธกะ (หมวดปวารณา)
พระวินัยเล่มที่ ๑
พระวินัยเล่มที่ ๒
พระวินัยเล่มที่ ๓
พระวินัยเล่มที่ ๔
พระวินัยเล่มที่ ๕
พระวินัยเล่มที่ ๖
พระวินัยเล่มที่ ๗
พระวินัยเล่มที่ ๘
