ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม
» พระสูตร
พระไตรปิฎกฉบับประชาชน
ชื่อมหาวรรค (เป็นวินัยปิฎก)
สาริบุตร โมคคัลลานะออกบวช
ห้ามบวชให้คนเป็นโรค ๕ ชนิด
สมัยนั้น มีโรค ๕ ชนิดเกิดขึ้นมากในแคว้นมคธ คือโรคเรื้อน, โรคฝี, โรคกลาก, โรคมองคร่อ และโรคลมบ้าหมู มนุษย์ทั้งหลายที่เป็นโรคเหล่านี้ ก็พากันไปหาหมอชีวกเพื่อให้ช่วยรักษาให้.
หมอชีวกไม่รับรักษา อ้างว่า มีภาระต้องรักษาพระราชา, บุคคลในราชสำนักและภิกษุสงฆ์มีพระพุทธเจ้าเป็นประมุข, คนเหล่านั้นเห็นไม่มีทางอื่น จึงขอบวช ภิกษุทั้งหลายก็บวชให้ เป็นภาระแก่ภิกษุทั้งหลายที่จะต้องพยาบาล.
แม้หมอชีวกเองก็ต้องทำงานหนักจนเสียราชกิจ.
ชายคนหนึ่งออกบวชให้หมอชีวกรักษา พอหายแล้วก็สึกไป. หมอชีวกเห็นเข้าจำได้ ถามทราบความ ก็ติเตียน.
พระผู้มีพระภาคจึงทรงบัญญัติวินัย ห้ามบวชแก่คนเป็นโรค ๕ ชนิด ผู้ใดบวชให้ ต้องอาบัติทุกกฏ.
- ทรงอนุญาตให้มีอุปัชฌายะ
- ทรงบัญญัติอุปัชฌายวัตร
- ทรงบัญญัติสัทธิวิหาริกวัตร
- ทรงปรับอาบัติ,อนุญาตให้ประณามและขอขมา
- ทรงวางวิธีประณามให้รัดกุม
- ทรงอนุญาตการบวชเป็นการสงฆ์
- ผู้บวชเพราะเห็นแก่ท้อง
- ข้อบัญญัติเพิ่มเติมในการบวช
- ทรงอนุญาตให้มีอาจารย์
- อาจริยวัตรและอันเตวาสิกวัตร
- การประณาม,การขอขมา, การยกโทษ
- คุณสมบัติของอุปัชฌายะ ๕ อย่าง
- คุณสมบัติของอุปัชฌายะ ๖ อย่าง
- ข้อปฏิบัติต่อผู้เคยเป็นเดียรถีย์
- ห้ามบวชให้คนเป็นโรค ๕ ชนิด
- ห้ามบวชให้ข้าราชการ
- ห้ามบวชให้โจรที่มีชื่อ
- ห้ามบวชโจรที่ทำลายเครื่องพันธนาการ
- ห้ามบวชบุคคลที่ไม่สมควรอื่นอีก
- ให้บอกสงฆ์เมื่อจะโกนศีรษะคนบวช
- ห้ามบวชผู้มีอายุยังไม่ครบ ๒๐
มหาขันธกะ (หมวดใหญ่)
ทรงแสดงธรรมครั้งแรก
ทรงแสดงอาทิตตปริยายสูตร
สาริบุตร
โมคคัลลานะออกบวช
ข้อห้ามเกี่ยวกับสามเณร
ลักษณะที่ไม่ควรให้อุปสมบท (บวชเป็นพระ) อีก ๒๐ ประเภท
อุโบสถขันธกะ (หมวดว่าด้วยอุโบสถ)
วัสสูปนายิกาขันธกะ (หมวดวันเข้าพรรษา)
ปวารณาขันธกะ (หมวดปวารณา)
พระวินัยเล่มที่ ๑
พระวินัยเล่มที่ ๒
พระวินัยเล่มที่ ๓
พระวินัยเล่มที่ ๔
พระวินัยเล่มที่ ๕
พระวินัยเล่มที่ ๖
พระวินัยเล่มที่ ๗
พระวินัยเล่มที่ ๘
