ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม
» พระสูตร
พระไตรปิฎกฉบับประชาชน
ชื่อมหาวรรค (เป็นวินัยปิฎก)
ข้อห้ามเกี่ยวกับสามเณร
ศีล ๑๐ ของสามเณร
สามเณรทั้งหลายสงสัยว่าสิกขาบทหรือศีลของตนมีเท่าไร จะพึงศึกษาในสิกขาบทอะไรบ้าง.
พระผู้มีพระภาคจึงทรงบัญญัติสิกขาบท ๑๐ ของสามเณร คือ
๑. เว้นจากฆ่าสัตว์ ๒. เว้นจากลักทรัพย์
๓. เว้นจากประพฤติล่วงพรหมจรรย์ ๔. เว้นจากพูดเท็จ
๕. เว้นจากดื่มสุราเมรัย
๖. เว้นจากบริโภคอาหารในเวลาวิกาล (เที่ยงแล้วไป)
๗. เว้นจากฟ้อนรำขับร้องประโคมและการดูมหรสพ
๘. เว้นจากทัดทรงตกแต่งประดับประดาร่างกายด้วยดอกไม้ของหอม เครื่องทา
เครื่องย้อมผัดผิว ต่าง ๆ
๙. เว้นจากที่นั่งที่นอนอันสูงใหญ่
(คือเว้นจากนั่งนอนเหนือเตียงตั่งมีเท้าสูงเกินประมาณ และที่นั่งที่นอนอันใหญ่
มีภายในใส่นุ่นและสำลี)
๑๐. เว้นจากการรับทองเงิน
- ผ่อนผันเรื่องการถือนิสสัย
- พระราหุลบวชเป็นสามเณร
- ให้มีสามเณรรับใช้ได้เกินรูป ๑
- ศีล ๑๐ ของสามเณร
- การลงโทษสามเณร
- เรื่องเกี่ยวกับการลงโทษ
- ห้ามชวนสามเณรของภิกษุอื่นไปอยู่ด้วย
- การให้สามเณรสึก
- เรื่องเกี่ยวกับการลงโทษ
- บุคคลที่ห้ามบวชอื่น ๆ อีก
มหาขันธกะ (หมวดใหญ่)
ทรงแสดงธรรมครั้งแรก
ทรงแสดงอาทิตตปริยายสูตร
สาริบุตร โมคคัลลานะออกบวช
ข้อห้ามเกี่ยวกับสามเณร
ลักษณะที่ไม่ควรให้อุปสมบท (บวชเป็นพระ) อีก ๒๐ ประเภท
อุโบสถขันธกะ (หมวดว่าด้วยอุโบสถ)
วัสสูปนายิกาขันธกะ (หมวดวันเข้าพรรษา)
ปวารณาขันธกะ (หมวดปวารณา)
พระวินัยเล่มที่ ๑
พระวินัยเล่มที่ ๒
พระวินัยเล่มที่ ๓
พระวินัยเล่มที่ ๔
พระวินัยเล่มที่ ๕
พระวินัยเล่มที่ ๖
พระวินัยเล่มที่ ๗
พระวินัยเล่มที่ ๘