วัตตขันธกะ

(หมวดว่าวัตรหรือข้อปฎิบัติ)

(๑๑) สัทธิวิหาริกวัตร (ข้อปฏิบัติต่อสัทธิวิหาริก)

ภิกษุผู้เป็นอุปัชฌายะ ( ผู้บวชให้) พึงปฏิบัติชอบในสัทธิวิหาริก ( ผู้ที่ตนบวชให้) ดังต่อไปนี้ ?-

เอาธุระในการศึกษาของสัทธิวิหาริก, สงเคราะห์ด้วยบาตรจีวร และบริขารอย่างอื่น ถ้าตนไม่มีก็ต้องขวนขวายหาให้, ขวนขวายป้องกัน หรือระงับความเสื่อมเสียอันจักมี หรือได้มีแล้วแก่สัทธิวิหาริก ( เช่นเดียวกับข้อปฏิบัติต่ออุปัชฌายะ), เมื่อสัทธิวิหาริกอาพาธ เอาใจใส่พยาบาล.

(๑๒) อาจริยวัตร (ข้อปฏิบัติต่ออาจารย์)

(๑๓) อันเตวาสิกวัตร (ข้อปฏิบัติต่ออันเตวาสิก)

ทั้งสองอย่างนี้เหมือนกับข้อปฏิบัติ ระหว่าง อุปัชฌายะกับสัทธิวิหาริก.

<< ย้อนกลับ ||

- อาวาสิกวัตร (ข้อปฏิบัติของภิกษุเจ้าถิ่น)
- คมิกวัตร (ข้อปฏิบัติของภิกษุผู้จะเดินทางจากไป)
- ปิณฑจาริกวัตร (วัตรของภิกษุผู้เที่ยวบิณฑบาต)
- อรัญญกวัตร (วัตรของภิกษุผู้อยู่ป่า)
- เสนาสนวัตร (วัตรเกี่ยวกับที่อยู่อาศัย)
- วัจจกุฏิวัตร (วัตรเกี่ยวกับส้วม)
- อุปัชฌาวัตร (วัตรเกี่ยวกับอุปัชฌายะ)
- สัทธิวิหาริกวัตร (ข้อปฏิบัติต่อสัทธิวิหาริก)

พระวินัยเล่มที่ ๑
พระวินัยเล่มที่ ๒
พระวินัยเล่มที่ ๓
พระวินัยเล่มที่ ๔
พระวินัยเล่มที่ ๕
พระวินัยเล่มที่ ๖
พระวินัยเล่มที่ ๗
พระวินัยเล่มที่ ๘