ประวัติศาสตร์ ภูมิศาสตร์ บุคคลสำคัญ ประเทศและทวีป>>
ประวัติศาสตร์ชนชาติจีน ฉบับย่อ
17
ย้อนกลับไปที่ราชวงศ์หมิงอีกครั้ง เนื่องจากความบีบคั้น
จากภัยพิบัติและข้าราชการที่รีดนาทาเร้น หลี่จื้อเฉิง ได้ก่อกบฏชาวนาขึ้น
เข้าตีเมืองต่างๆ ได้จนในที่สุด ก็เข้าถึงเมืองปักกิ่ง ราชธานี
ครั้นฉงเจินรู้ก็เสียใจมาก กล่าวว่า "อนิจจา รัชกาลของเราสิ้นสุดลงแล้ว"
แล้วทุกคนในท้องพระโรงก็ร้องไห้ ด้วยความเสียใจอย่างยิ่ง
บรรดามเหสีและข้าราชบริพาร ต่างก็ฆ่าตัวตาย ฉงเจินยกดาบฟันแขนพระธิดาของตนขาด
แต่ก็ไม่อาจฟันต่อได้อีก จึงหนีออกไปแขวนคอตายที่เขาจิ่งซัน หรือเหมยซัน
(เป็นเขตพระราชฐาน) ขุนนางที่ยังเหลือ
จึงยอมเปิดประตูวังให้หลี่จื้อเฉิงแต่โดยดี (สำนวนในหนังสือตอนนี้กล่าวว่า
สวรรค์ได้ถอนอาณัติจากราชวงศ์หมิงแล้ว) หลังจากที่ยึดปักกิ่งแล้ว หลี่จื้อเฉิง
ได้ประกาศให้อู๋ซานกุ้ย ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารของราชวงศ์หมิง
ประจำด่านซานไห่กวน (จุดที่กำแพงเมืองจีนบรรจบทะเล) ยอมจำนน ตอนแรก
อู๋ซานกุ้ยก็ได้ทำท่าจะจำนน แต่เขาทราบว่า
พ่อและเมียน้อยของเขาถูกหลี่จื้อเฉิงจับไป เขาจึงไม่ยอมจำนนทันที
ประกาศว่าจะแก้แค้นแทนฉงเจิน แต่เขาก็มีกำลังทหารน้อย
ไม่พอต่อกรกับหลี่จื้อเฉิง จึงเริ่มสมคบกับแมนจู ไปหาทอร์กุน
ให้เขาส่งทหารมาช่วย
ครั้นหลี่จื้อเฉิงรู้ว่า เขาทรยศ จึงได้ยกทัพมาปราบเอง และได้สู้กันจนฝ่ายอู๋ซานกุ้ยอ่อนแรงลง ทหารของทอร์กุนก็ได้โจมตีหลี่จื้อเฉิงอย่างดุเดือด จนต้องล่าถอยกลับไปปักกิ่ง ตั้งตัวเองเป็นฮ่องเต้ แล้ววางเพลิงเผาพระราชวัง (อีกละ) หลังจากนั้น ทหารแมนจูก็ได้ตามไล่หลี่จื้อเฉิง จนได้ชัยชนะ หลี่จื้อเฉิงหายไปอย่างลึกลับ ไม่มีใครทราบชะตากรรมของเขาอีก (กรณีนี้ จะเห็นได้ว่า คนในชาติมัวแต่กัดกันเอง ในที่สุดคนต่างด้าวก็กลายเป็นตาอยู่ เข้ามาครองแผ่นดินหน้าตาเฉย) ทอร์กุนได้อัญเชิญซุ่นจื้อมาครองราชย์ต่อที่ปักกิ่ง ตั้งปักกิ่งเป็นเมืองหลวง (เซ้งลี้ของราชวงศ์หมิงมาหมด ไม่ว่าเมืองหลวง พระราชวัง) เปิดศักราชแมนจูครองแผ่นดิน และได้ทำการกวาดล้างบรรดาอ๋อง เชื้อพระวงศ์ ของ "ต้าหมิง" จนหมด
