วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

ขุนช้าง-ขุนแผน

ฉบับร้อยแก้ว

พระไวยปรึกษาขุนแผนจะทูลขอโทษนางวันทอง

ครั้นแล้วพระไวยก็คิดกับขุนแผนว่า จะไปกราบทูลขอพระราชทานโทษนางวันทอง ขุนแผนก็เห็นด้วย แต่เมื่อจับยามดูแล้วก็รู้ว่า จะทรงโปรดยกโทษให้ แต่นางวันทองก็ไม่พ้นตาย

...ครานั้นขุนแผนแสนสะท้าน
ฟังลูกคิดอ่านก็เห็นได้
แต่ครั้นจับยามดูรู้แจ้งใจ
จึงว่ากับพระไวยพ่อพลายงาม
อัฐกาลพาลขัดอยู่หนักหนา
พ่อว่าประหนึ่งจะชิงห้าม
เจ้าจะไปทูลขอดูก็ตาม
ในยามว่าองค์พระทรงชัย
เจ้าไปทูลขอโทษคงโปรดแน่
แต่แม่เจ้าหาพ้นจากตายไม่
ดูหน้าหน้าก็นวลจวนบรรลัย
จะใกล้ในเวลานี้เข้าสี่โมง
ขีดชาตาลงดูกับแผ่นดิน
ก็ขาดสิ้นเคราะห์ร้ายเห็นตายโหง
เสาร์ทับลัคนากาจับโลง
ยามลิงล้วงโพรงจรเข้กิน
ใครต้องยามนี้มิได้รอด
พระไวยเห็นตลอดอยู่เสร็จสิ้น
น้ำตาอาบหน้าลงรินริน
ผินหน้าว่ากับพ่อว่าตามกรรม
เคราะห์ร้ายตายเป็นก็เห็นหมด
ลูกจะทดแทนคุณอุปถัมภ์...

แล้วพระไวยก็ฝากพ่อให้ดูแลแม่ไว้ อย่าเพ่อให้เขาฆ่าได้ แล้วเข้าไปหาพระยายมราช บอกว่าจะไปเฝ้าสมเด็จพระพันวษา เพื่อกราบทูลขอโทษให้แม่ ขอให้รอไว้เพ่อฆ่า พระยายมราชได้ฟังก็ยินดี บอกให้พลายงามรีบไป เพราะถ้ารั้งรอนานไปตนก็เกรงพระอาญา

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>