วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

พระอภัยมณี

ตอน พบศรีสุวรรณ

หน้า 4

ศรีสุวรรณได้ฟังออกชื่อพระอภัยก็เกิดความสงสัยว่าจะเป็นพี่ของพระองค์ เมื่อมองดูกุมารแล้วก็คล้ายกับพระเชษฐา แต่ผมหยิกอย่างยักษ์ สองตาก็แดงจึงยังแคลงใจ จึงตอบคำไปว่าบิดาของเจ้าอยู่ที่ไหน ตัวเราเป็นเจ้ากรุงรมจักร ให้ไปบอกออกมารบกัน

ได้ฟังก็โกรธบอกให้มารบกันตัวต่อตัว อย่าให้ไพร่พลมายุ่งเกี่ยวด้วย แล้วก็ขับม้าเข้าต่อสู้กับศรีสุวรรณ

ศรีสุวรรณนั้นชำนาญในการรบได้ตีถูกกุมาราถึงห้าหกที แต่ไม่ช้ำชอกแต่อย่างใด แล้วเข้าชิงกระบองของศรีสุวรรณ เอามาตีศรีสุวรรณตกจากม้า พวกไพร่พลก็กรูกันจับศรีสุวรรณไว้ได้แล้วพากันกลับเข้าค่าย แล้วก็ซักถามนามวงศ์ของศรีสุวรรณ บอกว่าเห็นพักตรละม้ายคล้ายพระบิดาของตน

ฝ่ายศรีสุวรรณเห็นธำมรงค์เรือนครุฑบุษราของพระเชษฐาก็ประจักษ์ใจว่าเป็นของพระเชษฐา คิดว่าพระเชษฐาคงได้ดูแลกุมารผู้นี้เป็นลูก จึงได้เอาแหวนผูกข้อมือของกุมารนี้ไว้ แล้วจึงบอกว่าธำมรงค์ที่ผูกมือของนั้นเป็นของพระเชษฐา ทั้งผืนผ้าเจียรบาดที่คาดมาก็รู้ว่าเป็นของพระอภัยมณี แล้วบอกสินสมุทรว่าพระองค์เป็นน้องพระอภัยชื่อว่าศรีสุวรรณ

ได้ฟังก็เห็นสมกันกับที่พระบิดาบอกไว้ จึงถามให้แน่ใจว่า พระอภัยมณีนั้นมีวิชาชำนาญประการใด และย่าปู่อยู่นิเวศน์ประเทศไหน ถ้าตอบได้ถูกต้องจึงจะเชื่อได้ว่าเป็นอาของตน

ศรีสุวรรณก็เล่าความแต่หนหลังทุกอย่างให้ฟัง ได้ฟังแล้วก็ทรุดตัวลงอภิวาท กอดบาทพระเจ้าอา แล้วขออภัยแล้วบอกว่าตนได้ออกติดตามพระบิดามาช้านาน แต่ก็ยังไม่พบ

ศรีสุวรรณทราบเรื่องแล้วก็สงสารหลานยิ่งนักแล้วชวนหลานเข้าเมือง ทูลว่าพระมารดายังค้างอยู่กลางทะเล ศรีสุวรรณจึงไปบอกให้พาพระองค์ ไปเชิญนางสุวรรณมาลีในฐานะที่นางเป็นพระพี่นางของพระองค์เพื่อชวนเข้าธานี

ฝ่ายท้าวทศวงศ์ ทราบความว่าข้าศึกจับศรีสุวรรณไปได้ก็เสียใจ สั่งอำมาตย์ให้จัดแต่งบรรณาการไปให้ข้าศึกบอกว่า ทางเมืองรมจักรของอนง้อ ขอเอากรุงรมจักรไถ่ชีวิตศรีสุวรรณ อำมาตย์จัดการตามรับสั่งแล้วก็เอาของบรรณาการใส่เรือบัลลังก์ทองล่องมาถึงบ้านด่านลาน พบแต่ค่ายของข้าศึก แต่ไม่มีผู้คนอยู่เลย จึงกลับไปทูลท้าวทศวงศ์ว่าไม่พบใคร เห็นแต่ศพคนตายอยู่กลาดดาษดา

ท้าวทศวงศ์ได้ฟังแล้วก็ให้สังเวช จึงปรึกษาพวกข้าเฝ้า แล้วให้ไปหาสามเจ้าพราหมณ์มา แล้วท้าวทศวงศ์ก็แจ้งให้พระมเหสีกับพระธิดาถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น นางอรุณรัศมีได้ทราบแล้วก็เศร้าโศกเสียใจยิ่งนัก บรรดาเสนาข้าเฝ้าที่เศร้าสลด ทุกตำบลชนบท แถวถนนหนทางกลางเมืองไม่มีผู้ใดสัญจร

ตอนที่ ๑๗ ศรีสุวรรณกับตามพระอภัยมณี
พาศรีสุววรรณมาบนเรือแล้วก็ไปบอกนางสุวรรณมาลีแล้วพานางมาพบพระเจ้าอา ศรีสุวรรณก็ให้การต้อนรับในฐานะที่เป็นพี่สะใภ้ ทั้งสองได้สนทนากัน

ค พระยิ้มพลางทางเพลินเห็นเมินพักตร์
ชำเลืองลักแลชม้ายสายสมร
ทั้งคมขำสำอางอย่างกินนร
เสลี่ยมงอนงามพร้อมไม่ผอมพี

ดูเหมือนสาวราวกับยี่สิบถ้วน
ทั้งน้ำนวลผิวผ่องเป็นสองสี
แต่ลูกยาอายุได้แปดปี
นางจะมีลูกเต้าแต่อย่างไร

รำจวนจิตพิศดูเป็นครู่พัก
แล้วกลับหักหวงห้ามความสงสัย
ถึงอ่อนแก่แต่เป็นที่พี่สะใภ้
เราเป็นน้องต้องไหว้เป็นไรมี

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>