วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

พระอภัยมณี

ตอน พระอภัยมณีพบศรีสุวรรณกับสินสมุทร

หน้า 2

เมื่อมาถึงเรือ ศรีสุวรรณมาต้อนรับทำความเคารพพระอภัย ส่วนนางสุวรรณมาลีหนีเข้าห้อง ทั้งสององค์ได้ไต่ถามความหลังกัน

อุศเรนถามถึงนางสุวรรณมาลี ได้ฟังก็ขัดเคืองบอกว่าแม่ของตนจะไม่ยอมให้แก่ใคร พระอภัยจึงตรัสปลอบว่า อุศเรนช่วยให้พระองค์ได้โดยสารเรือมา และเป็นผู้ที่ผูกรักอยู่กับนางสุวรรณมาลีมาแต่เดิม

ได้ฟังก็มีความแค้นแน่นใจ สุดคิดที่จะขัดขวางจึงเข้าไปหาพระธิดาแล้วร้องไห้ พระธิดาถามว่าทางอุศเรนพูดว่าอะไร และกลับไปหรือยัง จึงถามพระธิดาว่ารักหรือชังอุศเรน แล้วบอกว่าตอนนี้เขาจะรับไปอภิเษก จะทิ้งตนไปหรืออย่างไร นางจึงตอบว่าถึงเขาสู่ขอแต่ก็ไม่เคยคุ้น แล้วย้อนถามว่า ตอนนี้จะยอมให้แม่ไปหรือ คงจะกลัวฝีมือเขาจึงเอาแต่ร้องไห้

ตอบว่าพระแม่ไม่เข้าใจตน ถึงจะมีศึกมากน้อยอย่างไรก็ไม่ถอย แต่แค้นใจพระบิดาที่รักอุศเรน จะให้พระแม่คืนไป ตนถึงถามใจพระแม่จะรักอุศเรน ตนก็จะไม่ขัดขืน

นางสุวรรณมาลีได้ฟังก็แค้นคำพระอภัยที่มาทำเช่นนี้ทำให้อับอาย แล้วจึงบอกแก่ว่าเรื่องมาถึงเช่นนี้แล้วก็ขอตาย เสียดีกว่าอยู่ให้อัประมาณ แล้วนางก็ถอดธำมรงค์ของพระอภัยให้ บอกให้เอากลับไปให้พระบิดา ตนจะขอลาตายแล้วชักกริชจะฆ่าตัวตาย จึงเข้าแย่งยุดไว้แล้วเอากริชขว้างทิ้งไป บอกว่าแม้นว่าแค้นพระบิดา ลูกก็ยังมี จะไม่อาลัยเลยหรืออย่างไรนางสุวรรณมาลีจึงตอบว่า

นางกอดบุตรสุดขืนสะอื้นไห้
เหลืออาลัยแล้วพ่อคุณของแม่เอ๋ย
เหมือนหญิงร้ายชายชังไม่หวังเชย
จะแหงนเงยดูมนุษย์ก็สุดอาย

ถึงม้วยแล้วแก้วตาอย่าปรารภ
จะขอพบสุดสวาทเหมือนมาดหมาย
ขอให้พ่อก่อเกิดกับร่างกาย
ได้กินสายกษิรามารดาเดียว

เจ้ารักแม่แม่ก็รู้อยู่ว่ารัก
มิใช่จักลืมคุณทำฉุนเฉียว
แต่เหลืออายหลายสิ่งจริงจริงเจียว
เป็นหญิงเดียวชายสองต้องหมองมัว

เมื่อแรกเราเล่าบอกเขาออกอื้อ
อ้างเอาชื่อพระบิดาว่าเป็นผัว
ครั้นคู่เก่าเขามารับก็กลับกลัว
แกล้งออกตัวให้มาถามว่าตามใจ

จึงเจ็บจิตคิดแค้นแม้นจะอยู่
ก็อดสูเสียสัตย์ต้องตัดษัย
กันแสงพรางทางสะอื้นขืนอาลัย
พระชลนัยน์ไหลซาบอาบพักตรา ฯ

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>