วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

พระอภัยมณี

ตอน พระอภัยมณีพบศรีสุวรรณกับสินสมุทร

หน้า 3

สินสมุทรสงสารแม่ยิ่งนัก แล้วกล่าวแก้แทนพระบิดาว่า ความจริงพระบิดาไม่รู้ว่าเรามาอ้างไว้อย่างนั้น จึงให้ถามไปตามซื่อ เมื่ออุศเรนไปแล้ว ตนจะต่อว่าพระบิดาให้ แล้วคืนแหวนให้นางสุวรรณมาลี ถ้ายังไม่รับและกลับกลายเป็นตน ก็จะทวงคืนสายสังวาลของนางสุวรรณมาลีคืน ขออยู่ตามประสาแม่ลูก แล้วเรียกให้นางอรุณรัศมีคอยอยู่เป็นเพื่อนป้าสะใภ้

กลับออกมานั่งบัลลังก์นอก แล้วแกล้งบอกว่าแม่สุวรรณมาลีไม่อยากออกมา อุศเรนจึงกล่าวว่า เรื่องนี้บิดาเจ้าก็รู้อยู่เต็มจิต ว่าเราได้สู่ขอนางและผู้ใหญ่ก็ยกให้แล้ว นางสุวรรณมาลีจึงเป็นของเรา เราได้รับพระอภัยมาให้แก่แล้ว จึงชอบที่จะคืนนางมาให้ตน จึงจะต้องทำนองใน ได้ฟังจึงตอบว่า

สินสมุทรพูดจาประสาเด็ก
ถึงเราเล็กก็ไม่ส่งอย่าสงสัย
รับบิดามาก็ช่างใครประไร
หรือข้าใช้สอยเจ้าให้เอามา

เราติดตามปิตุรงค์ก็คงพบ
ไม่รักคบคนนอกพระศาสนา
เจ้าเลิกทัพกลับหลังไปลังกา
จะได้หาเมียงามเอาตามใจ

ที่ตรงนี้มิได้คืนอย่าขืนแค่น
ถึงจะแสนโศกาน้ำตาไหล
ก็ตายเปล่าเราไม่ยักให้ใครไป
อย่ากวนใจจู้จี้ข้าขี้คร้าน ฯ

อุศเรนได้ฟังก็มีความโกรธยิ่งนัก แต่แกล้งกลั้นความโกรธไว้ แล้วตรัสกับพระอภัยว่า ตนกับพระอภัยได้ให้สัตย์ต่อกันจึงขอกัน ในฉันที่คุ้นเคยและรักพระอภัยเหมือนเชษฐาว่า พระอภัยก็รู้อยู่แก่ใจ จะเมตตาประการใด ขอให้แสดงออกมาด้วย

พระอภัยได้ฟังก็อ้ำอึ่งตะลึงคิด จะคิดบิดเบือนก็ไม่เห็นทาง สงสารลูกเจ้าลังกา จึงกล่าวว่า ตนเหมือนช้างงางอก ไม่หลอกลวง แม้เลือดเนื้อของตนก็ยอมให้ได้ แต่ลูกเขาไม่ยอมเนื่องจากเขารักใคร่อาลัยกัน แล้วกล่าวกับลูกถึงบุญคุณของอุศเรน ซึ่งจะต้องรู้บุญคุณของเขา

อันรักษาศีลสัตย์กัตเวที
ย่อมเป็นที่สรรเสริญเจริญคน

ทรลักษณ์อกตัญญุตาเขา
เทพเจ้าก็จะแช่งทุกแห่งหน
ให้ทุกข์ร้อนวอนหวอทรพล
พระเวทมนตร์เสื่อมคลายทำลายยศ

เพราะบิดามาด้วยอุศเรนนี้
คุณเขามีมากล้นพ้นกำหนด
เจ้าทำผิดก็เหมือนพ่อทรยศ
จงออมอดเอ็นดูพ่อแต่พองาม ฯ

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>