วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

พระอภัยมณี

ตอน พระอภัยมณีครองเมืองผลึก

หน้า 2

แล้วพระชนนีก็บ่ายเบี่ยงให้นางไปขออนุญาตพระอภัย นางสุวรรณมาลีก็ดีใจที่สมประโยชน์จึงชวนกุมารกับหลานสาว พร้อมทั้งเหล่าอนงค์ไปเฝ้าพระอภัย ทูลว่าตนได้บนตัวไว้ว่า จะบวชอุทิศให้พระบิดา พระอภัยได้ยินก็ตกใจยิ่งนัก แต่ก็เหลือที่จะห้ามนางไว้ได้ และได้โต้ตอบกับนาง

แต่จะถามความจริงสักสิ่งหนึ่ง
จะถือโทษโกรธขึ้งไปถึงไหน
หากจะว่าถ้าพี่มิให้ไป
จะขืนใจหรือสมรจะผ่อนตาม

นางนอบนบตอบว่าถ้าเช่นนั้น
กระหม่อมฉันก็ต้องสนองถาม
ว่าเกี่ยวข้องน้องไฉนในใจความ
จึงห้ามปรามโปรดเล่าให้เข้าใจ

พระยิ้มพลางทางสนองว่าน้องรัก
ที่รมจักรเจ้าไปเล่าบอกเขาไฉน
นางว่าเล่าเขาก็จริงทุกสิ่งไป
แต่จริงใจนั้นจริงยิ่งกว่าคำ

นี่แน่น้องต้องอย่างว่าช้างล้ม
ย่อมนิยมเอางาราคาขำ
คนเจรจามาเล่าเขาก็จำ
เอาถ้อยคำแม่ก็รู้อยู่ด้วยกัน
ฯลฯ

พระว่าพี่นี้ก็จะอนุญาต
แต่จะปรารถนาคำเป็นกำหนด
อันข้อที่จะลารักษาพรต
จะได้จดจำไว้ในอุรา

นางแกล้งว่าน่ารำคาญด้วยผ่านเกล้า
มีแต่เซ้าซี้ซักเสียหนักหนา
ฉวยบวชไปไม่ถึงวันที่สัญญา
เป็นวาจากรรมเปล่าไม่เข้าการ
ฯลฯ

นางสุวรรณมาลีทูลลาพระอภัย กลับมาที่อาศัยแล้ว จึงถามบรรดาสาวสวรรค์กำนัลในว่า ใครจะไปบวชบ้าง นางเหล่านั้นก็ขอตามเสด็จหมด อรุณรัศมีกับ ก็ขอบวชด้วย แล้วนางก็สั่งให้เตรียมการบวช

นางรับคำสำรวลชวนพาที
ทำบาญชีฉีกผ้าขาวให้สาวใช้

ที่ของนางอย่างเอกเศวกพัสตร์
ให้เก็บตัดแต้มทองล้วนผ่องใส
ต่างหนังเสือเผื่อสองพระหน่อไท
เป็นไตรไตรเตรียมการใส่พานทอง
ฯลฯ

ทั้งหมดได้เดินทางออกจากเมืองเข้าไปในป่า ไปยังกฎิที่ได้สร้างไว้แล้วแต่เดิม สำหรับกษัตริย์ออกทรงพรต

ถึงธารถ้ำสำเนาภูเขารุ้ง
ดูเรืองรุ่งราวกับลายระบายเขียน
บ้างเขียวขาววาวแววแก้ววิเชียร
ตาโล่งเลี่ยนเลื่อมเหลืองเรืองระยับ

บ้างเปล่งปลั่งดังเปลวพระเพลิงพลุ่ง
เหมือนแสงรุ้งรัศมีสีสลับ
กุฎิน้อยน้อยร้อยเศษสังเกตนับ
เครื่องสำหรับกุฎีก็มีพร้อม
ฯลฯ

ถึงที่สุดกฎิใหญ่ยอดบรรพต
รูปดาบสปั้นไว้ในวิหาร
พระหยุดยั้งนั่งที่ศิลาลาน
นางชวนหลานลูกยาอุ้มผ้าไตร

เข้าในกุฎิ์จุดธูปเทียนประณต
พระดาบสบรเมศตามเพศไสย
ต่างตั้งสัตย์ตัดบ่วงไม่ห่วงใย
แล้วครองไตรบริบูรณ์มุ่นชฎา

ประณตนังตั้งนโมได้สามจบ
ขอเคารพรับบัญญัติซื่อสิกขา
ว่าดังดังตั้งต้นแต่ปานา
ถึงอิมาทะสะเสร็จสำเร็จการ
ฯลฯ

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>