วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

พระอภัยมณี

ตอน อุศเรนตีเมืองผลึก

หน้า 6

พระมเหสีมีความอาลัยรักนางวาลียิ่งนัก ได้ขอขมานางแล้วคร่ำครวญถึงนางเป็นอันมาก พระอภัยก็ได้ขอขมาศพ คร่ำครวญอาลัยนางด้วยประการต่าง ๆ แล้วแต่งตั้งศพในตำแหน่งน้องพระมเหสี

แม้นกำเนิดเกิดไหนขอให้ปะ
ได้เป็นพระมเหสีในที่สอง
ให้รูปงามทรามสงวนนวลละออง
อย่าให้ต้องอดสูกับผู้ใด

จงพ้นทุกข์สุโขอโหสิ
ไปจุติตามประสาอัชฌาสัย
ฯลฯ

แล้วพระองค์ทรงให้ตั้งแต่ง
ศพตำแหน่งน้องพระมเหสี
มีโขนหนังตั้งสมโภชโปรดเต็มที
แล้วให้มีมวยผู้หญิงทั้งทิ้งทาน

ให้ทำบุญมุนีฤๅษีสิทธิ์
ตามจริตไสยศาสตรในราชฐาน
ถึงเจ็ดวันครั้นเสร็จสำเร็จการ
โปรดประทานเพลิงศพเป็นจบการ ฯ

กล่าวถึงเจ้าลังกา มาถึงท่าข้ามกรุงลังกา แล้วก็ให้หยุดทัพอยู่บนถนนคอยรับพลที่แตกกลับกับถอยทัพหน้า ตัวเจ้าลังกา ถูกลูกกำซาบซึ่งอาบยาพิษกำเริบถึงกระดูก รักษาด้วยหยูกยาอะไรก็ไม่หาย มีความเจ็บปวดรวดร้าวอยู่ทุกขณะ แต่ก็อุตส่าห์ดำรงแรง

ให้เคลิ้มเห็นว่าเป็นอุศเรนราช
มาริมอาสน์อภิวันท์แล้วกันแสง
เห็นทรวงแยกแตกกลางเป็นลางแรง
แล้วคลางแคลงกลับกลายเคลิ้มหายไป

พอโยธาพาศพมณฑปประดับ
มาถึงทัพทูลแจ้งแถลงไข
ทราบว่าบุตรสุดสิ้นชีวาลัย
สลดใจเจียนว่าเลือดตากระเด็น

ให้ปลดเปลื้องเครื่องมณฑปดูศพสด
ปรอทรดรอบกายจนหายเหม็น
ฯลฯ

ยิ่งแค้นคั่งสั่งมาลีกะปิตัน
ของของมันราชวัตรเครื่องฉัตรธง

ทั้งโกศทองรองศพมณฑปใส่
รักษาไว้ท่าข้ามตามประสงค์
จะจับตัวพระอภัยสับใส่ลง
ข้ามไปส่งเสียเหมือนกันให้มันอาย
ฯลฯ

เมื่อดวงใจไปจากอุระแล้ว
ไม่คลาดแคล้วกายาคงอาสัญ
สิ้นชีวิตบิตุรงค์สิ้นพงศ์พันธุ์
ใครจะกันเขตแคว้นแดนลังกา

ยังแต่น้องของเจ้าเป็นสาวรุ่น
แม้นสิ้นบุญบิตุเรศกับเชษฐา
จะเปล่าเปลี่ยวเดียวดิ้นกินน้ำตา
โอ้นึกน่าหนักทรวงเป็นห่วงใย
ฯลฯ

เสียดายศักดิ์รักตระกูลพูนเทวษ
น้ำพระเนตรมิรู้สิ้นรินรินร่วง
เหมือนอกเจ็บเหน็บเข็มไว้เต็มทรวง
โอ้บาทหลวงพระไม่ช่วยฉันด้วยเลย

ระทวยทอดกอดศพซบสะอื้น
ไม่พลิกฟื้นวรองค์ทรงเสวย
พอสายัณห์จันทร์กระจ่างน้ำค้างเชย
ท้าวก็เลยล่วงสวรรคครรไล ฯ

ฝ่ายบรรดาไพร่ฟ้าเสนาในต่างก็พากันเศร้าโศกเสียใจ แล้วก็ได้หารือกันว่า

นางละเวงวัณฬาธิดาท้าว
ก็รุ่นสาวควรจะได้ไอศวรรย์
สืบกษัตริย์ขัตติย์วงศ์ตามพงศ์พันธุ์
เห็นพร้อมกันถ้วนทั่วตัวขุนนาง

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>