วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

พระอภัยมณี

ตอน อุศเรนตีเมืองผลึก

หน้า 7

นางละเวงวัณฬาทราบว่าพระพี่กับพระบิดาสิ้นพระชนม์ ก็ตกใจจนสลบไป เมื่อฟื้นขึ้นมาก็ชักตรีที่เหน็บในมือเสื้อจะแทงตัวตาย บรรดาพี่เลี้ยงแย่งเอาไว้ได้ แล้วทูลนางให้ขึ้นครองเมือง

แล้วชวนกันอัญชลีนีฤมล
อย่าสิ้นชนม์เชิญบำรุงกรุงลังกา

อันเยี่ยงอย่างปางก่อนบวรนาถ
เสวยราชย์เรียงกันตามชันษา
บัดนี้สิ้นปิ่นกษัตริย์ขัตติยา
พระธิดาจงเป็นใหญ่ได้เอ็นดู

จะได้คิดปิดอุมงค์ปลงพระศพ
เป็นเคารพรับตราพระราหู
แล้วจึงคิดกิจการผลาญศัตรู
ที่เป็นคู่เคืองแค้นแทนบิดร ฯ

ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงวัณฬาน้อย
ให้เศร้าสร้อยโศกทรวงดวงสมร
จึงตรัสตอบขอบคำที่ร่ำวอน
การนครควรคู่กับผู้ชาย

เราเป็นหญิงยิ่งเป็นเจ้าชาวสิงหล
ทุกตำบลจะบังอาจประมาทหมาย
จงจัดกันบรรดาเสนานาย
ช่วยสืบสายสมบัติกษัตรา

บรรดาพวกเสนาน้อยใหญ่ก็ช่วยกันทูลทัดทานด้วยเหตุผลต่าง ๆ

อันคนอื่นพื้นไพร่ใช่กษัตริย์
สุดจะจัดขึ้นเป็นปิ่นบดินทร์สูร
แม่เป็นหญิงจริงอยู่แต่ตระกูล
สืบประยูรปกเกล้าชาวลังกา
ฯลฯ

ประการหนึ่งซึ่งตราพระราหู
เป็นของคู่ขัตติยาเทวาถวาย
เป็นตราแก้วแววเวียนวิเชียรพราย
แต่เช้าสายสีรุ้งดูรุ่งเรือง

ครั้นแดดแข็งแสงขาวดูพราวพร้อย
ครั้นบ่ายคล้อยเคลือบสีมณีเหลือง
ครั้นค่ำช่วงดวงแดงแสงประเทือง
อร่ามเรืองรัศมีเหมือนสีไฟ

แม้นเดินหนฝนตกไม่ถูกต้อง
เอาไว้ห้องหับแห่งตำแหน่งไหน
ไม่หนาวร้อนอ่อนอุ่นละมุนละไม
ถ้าชิงชัยแคล้วคลาดซึ่งสาตรา

แต่ครั้งนี้ท้าวมิได้เอาไปศึก
เพราะท้าวนึกห่วงพระแม่แน่นักหนา
ด้วยเป็นหญิงทิ้งไว้จึงให้ตรา
ไว้รักษาสารพันอันตราย

จึงธนูผู้หญิงมันยิงถูก
ควรพระลูกทดแทนให้แค้นหาย
หญิงผลึกศึกกล้าเสียกว่าชาย
เชิญพระแม่แก้อายอย่าวายวาง ฯ

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>