เทคโนโลยี นวัตกรรม สิ่งประดิษฐ์ วิศวกรรม เกษตรศาสตร์ >>

ข้อมูลการเกษตร

วิทยาการเกษตร

สีผสมอาหารจากธรรมชาติ

กรมส่งเสริมการเกษตร กลุ่มงานเคหะกิจเกษตร
กองพัฒนาการบริหารงานเกษตร

สีสังเคราะห์

ชนิดสีสังเคราะห์ที่อนุญาตให้ใช้ในอาหาร มี 9 สี คือ

1. ประเภทสีแดงมี 3 สี ได้แก่

• ปองโซ 4 อาร์ (Ponceau 4 R)
• คาร์โมอีซีน หรือ เอโซรูบิน (Carmoisine or Azorubine)
• เออร์โธรซีน (Erythrosine)

2. ประเภทสีเหลือง มี 3 สี ได้แก่

• ตาร์ตราซีน (Tartrazine)
• ซันเซ็ต เย็ลโลว์ เอ็ฟ ซี เอ็ฟ (Sunset Yellow F C F)
• ไรโบฟลาวิน (Riboflavin)

3. ประเภทสีเขียว มี 1 สี ได้แก่

• ฟาสต์ กรีน เอ็ฟ ซี เอ็ฟ (Fast Green F C F)

4. ประเภทสีน้ำเงิน มี 2 สี ได้แก่

• อินดิโกคาร์มีน หรือ อินดิโกติน (Indigocarmine or Indigotine)
• บริลเลียนท์ บลู เอ็ฟ ซี เอ็ฟ (Brilliant Elue F C F)

คุณลักษณะของสีผสมอาหารที่ได้มาตรฐาน

1. ไม่มีสารที่ทำให้เกิดพิษ และตัวสีเองไม่ก่อให้เกิดอันตรายแก่ร่างกาย ของผู้บริโภค
2. มีโครเมียม หรือ แคดเมียม หรือปรอท หรือเซเสเนียมไม่เกิน 1 ส่วน ในล้านส่วนโดยน้ำหนัก
3. มีสารหนู ไม่เกิน 5 ส่วน ในล้านส่วนโดยน้ำหนัก
4. มีตะกั่วไม่เกิน 20 ส่วน ในล้านส่วนโดยน้ำหนัก
5. มีโลหะหนักชนิดต่าง ๆ นอกจากตะกั่ว รวมกันไม่เกิน 20 ส่วน ในล้านส่วน โดยน้ำหนัก

การใช้สีผสมอาหารให้ใช้ตามปริมาณที่กำหนดไว้ ดังต่อไปนี้

(ก) อาหารประเภทเครื่องดื่ม ไอศกรีม ลูกกวาด และขนมหวานที่ใช้สีตาม (ข) ให้ใช้ได้ไม่เกิน 70 มิลลิกรัมต่ออาหารในลักษณะที่จะใช้บริโภค 1 กิโลกรัม เว้นแต่สีปองโซ 4 อาร์ และสีบริลเลียนท์บลู เอ็ฟ ซี เอ็ฟ ให้ใช้ได้ไม่เกิน 50 มิลลิกรัม ต่ออาหาร ในลักษณะที่จะใช้บริโภค 1 กิโลกรัม

(ข) อาหารอื่นที่มิใช่อาหารตาม (ก)

• สีปองโซ 4 อาร์ ไม่เกิน 50 มิลลิกรัมต่ออาหาร ในลักษณะที่จะใช้บริโภค 1 กิโลกรัม
• สีเอโซรูบิน ไม่เกิน 100 มิลลิกรัมต่ออาหาร ในลักษณะที่จะใช้บริโภค 1 กิโลกรัม
• สีเออริไทรซิน ไม่เกิน 100 มิลลิกรัมต่ออาหาร ในลักษณะที่จะใช้บริโภค 1 กิโลกรัม
• สีตาร์ตราซีน ไม่เกิน 200 มิลลิกรัมต่ออาหาร ในลักษณะที่จะใช้บริโภค 1 กิโลกรัม
• สีซันเซ็ตเย็ลโลว์ เอ็ฟ ซี เอ็ฟ ไม่เกิน 200 มิลลิกรัมต่ออาหาร ในลักษณะที่จะใช้บริโภค 1 กิโลกรัม
• สีฟาสต์ กรีน เอ็ฟ ซี เอ็ฟ ไม่เกิน 100 มิลลิกรัมต่ออาหาร ในลักษณะที่จะใช้บริโภค 1 กิโลกรัม
• สีอินดิโกคาร์มีนหรืออินดิโกติน ไม่เกิน 200 มิลลิกรัมต่ออาหาร ในลักษณะที่จะใช้บริโภค 1 กิโลกรัม
• สีบริลเลียนท์บลู เอ็ฟ ซี เอ็ฟ ไม่เกิน 50 มิลลิกรัมต่ออาหาร ในลักษณะที่จะใช้บริโภค 1 กิโลกรัม

การใช้สีรวมกันตั้งแต่สองชนิดขืนไป ต้องมีปริมาณของสีทุกชนิดไม่เกิน ปริมาณของสีชนิดที่กำหนดให้ใช้ได้น้อยที่สุด

การใช้สีผสมอาหารที่มิได้กำหนดชนิดและปริมาณการใช้ หรือการใช้ปริมาณ สีที่แตกต่างไปจากที่กำหนด ต้องได้รับความเห็นชอบจากสำนักงานคณะกรรมการ อาหารและยา

สาเหตุที่สีย้อมผ้าใช้ผสมอาหารไม่ได้

สีย้อมผ้า ย้อมแพรมีความบริสุทธิ์ต่ำ มีสารเจือปนและโลหะหนักที่เป็น อันตรายเจือปน เช่น โครเมียม แคดเมียม ปรอท ตะกั่ว และสารหนู เป็นต้น ผู้ประกอบ อาหารส่วนมากใช้สียอมผ้าแต่งสีอาหารด้วยการขาดความรับผิดชอบ มักง่าย หรือ รู้เท่าไม่ถึงการณ์ ขอเพียงแต่ไหล ฉูดฉาดดึงดูดใจคนซื้อได้มากเป็นพอ เป็นเหตุให้ผู้บริโภค ได้รับอันตรายมากมาย ทั้งนี้เพราะสีย้อมผ้ามี

1. มีสารที่ทำให้เกิดพิษเจือปน
2. มีโครเมียม หรือแคดเมียม หรือปรอท หรือเซเสเนียมเกิน 1 ส่วนในล้านส่วน โดยน้ำหนัก
3. มีสารหนูเกิน 5 ส่วน ในล้านส่วนโดยน้ำหนัก
4. มีตะกั่วเกิน 20 ส่วน ในล้านส่วนโดยน้ำหนัก
5. มีโลหะหนักชนิดต่าง ๆ รวมกันเกิน 20 ส่วนในล้านส่วน โดยน้ำหนัก

» การใช้สีผสมอาหาร
» ชนิดของสีผสมอาหาร
» สีสังเคราะห์
» อันตรายจากการใช้สี
» การป้องกันพิษจากสีผสมอาหาร
» สีจากธรรมชาติ
» ตัวอย่างอาหาร