วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

ขุนช้าง-ขุนแผน

ฉบับร้อยแก้ว

เถรขวาดแปลงเป็นจระเข้

ถึงเมืองอ่างทอง ที่คลองบางแมว จึงแปลงตนเป็นจระเข้ ตัวใหญ่ยาวเก้าวา ส่งเสียงร้องดังฟ้าผ่า ตำบลที่เถรขวาดแปลงตัว เป็นจระเข้นี้จึงได้ชื่อว่า บ้านจระเข้ร้อง ตั้งแต่นั้นมา

...เสกไม้เท้าต่อหางที่กลางตัว
แล้วเอาบาตร์สวมหัวเข้าเร็วรี่
เผ่นโผนโจนผางกลางนที
ก็กลายเป็นกุมภีล์มหิมา...
...ใหญ่ยาวราวพระยาชาละวัน
ครื้นครั่นสนั่นก้องลำพองกาย...

จระเข้เถรขวาดอาละวาดมาถึงหน้าเมืองอ่างทอง ผู้คนเรียกหาหมอจระเข้ บรรดาหมอจระเข้เก่าก็ไม่กล้าเข้าไปจับ เพราะเห็นว่าเป็นจระเข้ใหญ่เกินขนาด

...เหมือนอย่างคำบุราณท่านย่อมว่า
ถ้าสามวาแล้วมีฤทธินิมิตต์ได้
นี่มันเกินสามวากว่าขึ้นไป
เวทมนตร์เห็นจะไม่ถึงใจมัน...

เถรขวาดทำร้ายหมอจระเข้ที่ดื้อดึงและอวดดี และผู้คนทั่วไปแต่ไม่กินคน และไม่ทำร้ายผู้ใส่บาตรให้เถรขวาด พอใกล้รุ่งก็กลับร่างเป็นคนเที่ยวบิณฑบาต

...พอจวนรุ่งเที่ยวมาหาที่เปลี่ยว
เถรขึ้นเที่ยวบิณฑบาตที่บนบ้าน
ได้จังหันฉันแล้วตะลีตะลาน
โจนลงชลธารเป็นกุมภา
ถ้าบ้านไหนเถรได้บิณฑบาต
บ้านนั้นเป็นอันขาดไม่เข่นฆ่า

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>