ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม >>

พระเยซู

โดย ไมเคิล ไรท์

(“Who are you?” ชาวยิวถามพระเยซู ตลอด 2,000 ปีมา ชาวคริสต์คิดว่าเขารู้คำตอบ ปัจจุบันทั้งผุ้มีศัรทธาและนักวิชาการต่างจำเป็นต้องร่วมเสียงกันถามอีกครั้งหนึ่งว่า “ท่านเป็นใคร?”)

เรามีหลักฐานว่าด้วยชีวประวัติและคำสอนของพระเยซูน้อยมาก เพราะหนังสือต่างๆ ในพระคัมภีร์ใหม่ ส่วนใหญ่แต่งขึ้นมาหลังพระเยซูตายประมาณร้อยปีและสะท้อนความคิดและความหวังของคนรุ่นใหม่ (ศิษย์ของศิษย์ของพระเยซู) ที่อยู่ในสังคมกรีก-โรมัน

เท่าที่เราทราบจากหลักฐานพระเยซูเป็นชาวยิวนักเทศน์ที่เน้นเรื่องพระสัญญาสมัยโมเสส และคำทำนายที่สาปช่างผู้ดี ส่งเสริมผู้ยากไร้ จึงน่านับว่าเป็นนักปฏิวัติ หรือเป็นผู้ทำนาย ที่ตรัสด้วยเสียงพระยาห์เวห์เป็นคนสุดท้าย

จากการวิเคราะห์ล่าสุดเกี่ยวกับชีวิประวัติที่ปรากฎในคัมภีร์ใหม่ “ข่าวดีทั้งสี่ฉบับ” เราพอทราบได้ว่า

1. พระเยซูมีชีวิตจริง ไม่ใช่เทพนิยาย โดยเกิดและตายในประเทศ Palestine สมัยที่โรมันปกครองชาวยิว
   
2. ท่านไม่เคยคิดจะก่อตั้งศาสนาใหม่ แต่เป็นอาจารย์ที่ศรัทธาและรู้มากในพระคัมภีร์เก่า และหมายจะปฎิรูปศาสนายิวตามหลักของผู้ทำนายที่สอนการกลับใจ (การเป็นทุกข์ถึงบาป) การกระทำเมตตากิจชุบเลี้ยงคนตกยาก (ไม่ใช่นั่งแผ่เมตตา) และสร้างความยุติธรรมในสังคม ซึ่งเป็นการสะท้อนภาพของ “พระยาห์เวห์ที่รังเกียจผู้ดี” ของผู้ทำนาย
   
3. ท่านเรียกตัวท่านเองว่า “มนุษยบุตร” (Son of Man) ไม่เคยอย่างว่าท่านเป็นเทพหรือเทพบุตร (Son of God) คำนี้ปรากฎในพระคัมภีร์ใหม่จริง แต่เป็นเพียงสำนวนโวหารคล้าย “คนใจพระ” หรือ “พุทธบุตร” ที่ใช้เรียกพระภิกษุ
   
4. ท่านเลือกที่จะคบกับคนยากจน และ “คนชั่ว” ที่สังคมรังเกียจ เช่น โสเภณี ฯลฯ จึงได้กลายเป็นที่รังเกียจของ “ผู้ดี” ทุกชนิด เช่น เจ้าของที่ดิน นักปกครอง และนักบูชารีประจำพระมหาวิหาร
   
5. เมื่อพระเยซูอายุ 33 ปี ท่านถูกข้าหลวงโรมัน Pontius Pilate สั่งประหารด้วยการตรึงกางเขน ซึ่งตามกฎหมายโรมันเป็นโทษสำหรับผู้ก่อการร้าย (และทาสขบถ) โดยเฉพาะ

ความรู้เกี่ยวกับพระเยซูที่ไว้ใจได้มีอยู่เพียงเท่านี้ ความอื่นที่เหลือใน “พระคัมภีร์ใหม่” ดูเหมือนจะเกิดจากศรัทธาของคนในสมัยหลังจากสร้างเทพนิยายหรืออยากดึงพระเยซูของประวัติศาสตร์กลับกลายเป็นพระเอกในเทพนิยายตามธรรมเนียมกรีก เช่น เกิดแล้วนอนรางหญ้า เหมือน Zeus ถูกทรมานตาย ลงบาดาลแล้วกลับคืนชีพเหมือน Dionysus

ศาสนาคริสต์ (ที่เรารู้จักทุกวันนี้) มิได้เกิดจากคำสอนของพระเยซู (ที่เป็นศิษย์ซื่อสัตย์ของโมเสส ผู้ทำนายและคัมภีราจารย์ –Rabbis ) แต่เกิดจากความพยายามของผู้มีศรัทธาชาวกรีก-โรมันที่อยากตีความใหม่ว่า “ท่านเป็นใคร?”

ชาวยิวบางคนอาจจะรับว่าพระเยซูเป็นคัมภีราจารย์ และผู้ทำนาย ที่มีความถูกต้อง แต่จะรับเป็น “บุตรของพระผู้เป็นเจ้า” ไม่ได้เด็ดขาด เพราะชาวยิวถือว่าพระผู้เป็นเจ้าเป็นวิญญาณบริสุทธิ์ที่เป็นหนึ่งเดียว (ไม่มีสองหรือสาม) ไม่มีมเหสี จึง “บุตร” ไม่ได้

ในทางตรงกันข้าม ชาวกรีก-โรมันนับถือพระผู้เป็นเจ้าหลายพระองค์ คล้ายเทพบุรุษของฮินดู ซึ่งล้วนมีมเหสีและเทพบุตร เทพธิดาด้วย ดังนั้นในไม่ช้าชาวกรีก-โรมันชวนกันมองพระเยซูว่าเป็น “บุตรของพระผู้เป็ฯเจ้า”

เรื่องนี้ชาวยิวรังเกียจอย่างว่าเป็นการละเมิดพระผู้เป็นเจ้าจึงไล่พวกที่ฝักใฝ่พระเยซูออกจากสุเหร่า แต่นั้นมาศาสนาคริสต์จึงแยกออกจากศาสนายิวและเป็นศัตรูต่อยิว ทั้งๆ ที่พระศาสดาของเขา เป็นชาวที่ซื่อสัตย์เป็นที่สุดต่อคำสั่งสอนในพระคัมภีร์เก่า นี่คือปัญหาพื้นฐานของศาสนาคริสต์ที่ไม่ยอมรับศาสนาที่พระศาสดานับถือ

กำเนิดคริสต์ศาสนา
หลักการใหญ่
อวสานจักรวรรดิโรมัน