คำศัพท์ที่เกี่ยวกับการตกแต่ง การแต่งกาย

จะให้ภาพลักษณะของความสวยงาม การแต่งแต้มทำให้เกิดสีสัน และทำให้วัตถุนั้นดูดีขึ้น เมื่อนำมาใช้ในศัพท์เกี่ยวกับการเมือง จึงทำให้มองภาพการเมืองว่าเป็นเรื่องที่ถูกแต่งเติมขึ้นเพื่อปกปิดสิ่งไม่ดี ชั่วร้าย ถูกตกแต่งให้ดูสวยงามกว่าความเป็นจริง ดูเป็นเหมือนภาพมายาที่ไม่ใช่ความจริงไม่น่าเชื่อถือ

ตัวอย่างที่ 1 ผัดหน้าทาแป้ง
ตามความหมายเดิม “ผัดหน้าทาแป้ง” จะหมายถึง การตกแต่งใบหน้าให้ดูดีขึ้น ดูเนียนขึ้นโดยการทาแป้ง แต่เมื่อนำศัพท์คำนี้มาใช้ในทางการเมืองแล้ว จะหมายถึง การออกหาเสียงเลือกตั้ง เพื่อเรียกคะแนนเสียงให้ตนเอง และเมื่อถูกซักถามจากชาวบ้านเกี่ยวกับปัญหาต่าง ๆ ในสังคมที่ไม่สามารถจะแก้ไขได้ (เมื่อตอนยังเป็น ส.ส สมัยเดิมอยู่) ก็จะพูดปัดความรับผิดชอบว่าไม่ใช่หน้าที่ของตน คือพูดเพื่อให้ตนดูดีเท่านั้น

ตัวอย่างที่ 2 การแต่งตัว
ตามหความหมายเดิมจะหมายถึงการประดับตกแต่งร่างกายหรือปกปิดร่างกายให้มิดชิดทางการเมือง จะหมายถึง การที่นักการเมืองหรือผู้สมัคร ส.ส. แต่ละคนเมื่อได้รับเงินสนับสนุนจากพรรคมาแล้วก็จะต้องนำมาใช้ในการปรับแต่งภาพลักษณ์ของตัวเองเพื่อให้ดูน่าเชื่อถือเป็นคนดีของสังคม

ตัวอย่างที่ 3 สวมเสื้อ
ในกรณีนี้ไม่ได้หมายถึง การสวมเสื้อผ้าเพื่อปกปิดร่างกายเพียงอย่างเดียวแต่หมายถึง การลงสมัคร ส.ส.ในพรรคการเมืองต่าง ๆ เช่น สวมเสื้อไทยรักไทย ก็จะหมายถึง การลงสมัคร ส.ส.ในพรรคไทยรักไทย สวมเสื้อความหวังใหม่ ก็จะหมายถึง การลงสมัคร ส.ส.ในพรรคความหวังใหม่ จากตัวอย่างจะเห็นว่า “เสื้อ” ถูกใช้เป็นสัญลักษณ์แทนสังกัดพรรคการเมืองต่าง ๆ นั่นเอง การสวมเสื้อ จึงหมายถึงการยอมรับเอานโยบาย ระเบียบ ข้อปฏิบัติต่าง ๆ ของพรรค เข้ามาอยู่ในตนเอง

ตัวอย่างที่ 4 ทรงเครื่องใหม่
คำศัพท์นี้จะมีความหมายในลักษณะที่คล้ายกับคำว่า “ผัดหน้าทาแป้ง” คือเป็นการออกหาเสียงเลือกตั้ง เพื่อเรียกคะแนนเสียงให้ตนเอง แต่ต่างกับ “ผัดหน้าทาแป้ง” ในส่วนที่เป็นคำพูดที่ใช้ในการหาเสียงที่มีลักษณะโกหก พลิกแพลงมากกว่า เช่น เมื่อถูกซักถามเกี่ยวกับปัญหา นอกจากจะปัดความรับผิดชอบแล้วยังอาจมีการซัดทอดความผิดให้ผู้อื่นด้วย แต่ก็จะมีจุดประสงค์เดียวกันกับ “ผัดหน้าทาแป้ง” คือหวังเพียงเพื่อให้ตนดูเป็นคนน่าเชื่อถือ เป็นคนดีของสังคม ชาวบ้านที่เคยไม่เชื่อถือจะได้กลับมาเชื่อถือและลงคะแนนให้