คำศัพท์ที่เกี่ยวกับโสเภณี

ตามปกติจะให้ภาพลักษณ์ของการที่มนุษย์ถูกทำให้เป็นสินค้า คือสามารถซื้อขายกันได้ ดูเป็นมนุษย์ที่มีลักษณะแปลกแยกจากคนทั่วไป ตรงที่ทุกสิ่งทุกอย่างแม้กระทั่งร่างกายและจิตใจก็สามารถซื้อขายได้ ซึ่งเป็นลักษณะของการได้เงินมาอย่างง่าย ๆ เมื่อนำมาใช้เป็นศัพท์ทางการเมืองจึงมักใช้กับชาวบ้านผู้ขายสิทธิในการเลือกตั้ง และ ส.ส.ที่ขายตัวให้พรรคการเมืองที่จ่ายเงินเพื่อดึงคนเข้าพรรค ซึ่งจะเป็นที่สังเกตว่าคำที่เกี่ยวกับโสเภณีและการขายตัวในภาษาทางการเมืองมีลักษณะหนึ่งที่ร่วมกันอยู่ คือ มีการซื้อ ขาย เหมือนกันแต่เมื่อนำมาใช้ในบริบททางการเมืองโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อใช้กับนักการเมือง จะให้ภาพลักษณ์ที่ดูรุนแรงกว่า แสดงให้เห็นถึงความเห็นแก่เงิน เห็นแก่ตัว ร้าย หลอกลวง ดูเป็นมนุษย์ที่ไร้ศักดิ์ศรีเพราะสามัญสำนึกต่าง ๆ สามารถซื้อได้ด้วยเงิน

ตัวอย่างที่ 1 ตกเขียว
ความหมายเดิมของคำว่า “ตกเขียว” หมายถึง การจ่ายเงินซื้อตัวเด็กผู้หญิงไว้ก่อน เมื่อโตเป็นสาวแล้วก็ไปรับจากพ่อแม่มาขายตัว เมื่อคำนี้ถูกนำมาใช้เป็นภาษาเกี่ยวกับการเมือง จะหมายความถึงการเจรจาซื้อตัว ส.ส. จากพรรคการเมืองเดิมก่อนยุบสภา ทั้งความหมายเก่าและความหมายใหม่นี้จะมีส่วนที่มีลักษณะคล้ายกันตรงที่เป็นการจ่ายเงินซื้อตัวบุคคลก่อนที่จะใช้การได้ คือ มีลักษณะคล้ายกับการจองไว้ก่อนนั่นเอง

ตัวอย่างที่ 2 เรียกแขก
ตามปกติแล้วคำว่า “เรียกแขก” หมายถึง การใช้กลวิธีต่าง ๆ เช่น การพูด ในการดึงดูดใจลูกค้าให้มารับบริการ ซึ่งบ่อยครั้งจะพบอยู่ในบริบทที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับโสเภณี หรือการขายตัว แต่เมื่อนำมาใช้กับภาษาการเมือง “เรียกแขก” จะหมายถึง การเรียกความนิยมจากประชาชนโดยให้บุคคลในพรรคที่มีความนิยมมาก และเป็นที่เชื่อถือของประชาชน เป็นผู้ออกหาเสียง

ตัวอย่างที่ 3 ขายตัว
ในภาษาการเมืองจะมีความหมายใน 2 ลักษณะ คือ ลักษณะแรกจะเป็นการขายตัวของชาวบ้าน ซึ่งหมายถึงการยอมรับเงิน หรือของจากนักการเมือง แล้วสัญญาว่าจะเลือกผู้สมัครคนนั้นอีกลักษณะคือ การขายตัวของนักการเมือง ซึ่งจะหมายถึงการรับเงินจากพรรคการเมืองอื่น โดยตกลงกันว่าจะย้ายเจ้าไปสังกัดในพรรคนั้น

สำหรับคำศัพท์อื่น ๆ

ที่ไม่สามารถจัดกลุ่มได้ ก็จะมีความหมายในหลายลักษณะแต่ก็ยังคงมีบางส่วนที่คงลักษณะของภาพลักษณ์เดิมไว้อยู่ เช่น การเขียนเทียน เสียรังวัด เว้นวรรค ดูด ล้วงลูก อุ้มหมู เช็คหัว หัวย่อย ทำการบ้าน การวางเรือใบ แร่ยูเรเนียม ไพ่ไฟ ถือกระเป๋า สูญญากาศ ฯลฯ คำเหล่านี้แม้จะไม่สามารถจัดกลุ่มได้ แต่ก็มีความสำคัญในแง่ของการใช้เพราะจะพบว่าเป็นที่นิยมใช้กันมากตามบทความในหนังสือพิมพ์รายวัน จึงจะขอยกตัวอย่างบางคำ ดังนี้

ตัวอย่างที่ 1 ดูด
ในกรณีนี้ไม่ได้มีความหมายเพียงแค่การสูบด้วยปากเท่านั้น แต่ “ดูด” ในภาษาการเมืองจะหมายถึง การใช้เงินซื้อตัว ส.ส.ที่มีชื่อเสียงและเป็นที่เชื่อถือของประชาชนเข้ามาอยู่ในพรรคของตนคำว่า “ดูด” ทางการเมืองจึงให้ความรู้สึกในทางลบ คือ เป็นภาพลักษณ์ของพลังเงินที่มีอำนาจดึงคนจากพรรคหนึ่ง ให้เข้ามาอยู่ในอีกพรรคหนึ่งได้นั่นเอง

ตัวอย่างที่ 2 ล้วงลูก
ในภาษาทางการเมืองหมายถึง การเข้าไปด้าวก่ายงาน หรือพยายามเข้าไปมีบทบาทกับงานของผู้อื่น คำว่า “ล้วงลูก” จึงให้ภาพลักษณ์ในแง่ที่ไม่ดีนัก เพราะเป็นการเข้าไปก้าวก่ายงานที่ไม่ใช่หน้าที่ของตน และหากถูกเรียกว่า “จอมล้วงลูก” เช่น นายบรรหาร ศิลปอาชา ก็จะให้ภาพลักษณ์ไปในลักษณะที่เป็นหัวหน้าพรรคที่เอาใจใส่งานของลูกน้องมากเกินความจำเป็น

ตัวอย่างที่ 3 ปิดล้อมหมู่บ้าน
หมายถึง การซื้อบัตรประชาชนชาวบ้านมาเก็บไว้ ซึ่งจะเป็นในลักษณะของการปิดล้อมทั้งหมู่บ้านหากจะดูความหมายของคำว่าปิดล้อม แต่เดิมจะให้ภาพลักษณ์ของการก่อการร้ายคือทำสิ่งผิดกฏหมาย และเมื่อนำมาใช้ในบริบทของการเมือง จึงให้ความรู้สึกของการทุจริตมากยิ่งขึ้น ไปอีก

ตัวอย่างที่ 4 อุ้มหมู
หมายถึง การจัดพาหนะ รับ-ส่ง ผู้มาใช้สิทธิเลือกตั้ง ซึ่งคณะกรรมการการเลือกตั้งถือว่าเป็นการทำผิดกฏหมายเลือกตั้ง

ตัวอย่างที่ 5 แร่ยูเรเนียม
ความหมายเดิมของ “แร่ยูเรเนียม” หมายถึงธาตุชนิดหนึ่งที่สามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้ เมื่อนำมาใช้เป็นภาษาทางการเมือง หมายถึง ความสามารถในการแก้ปัญหาต่าง ๆ ซึ่งนับเป็นคำที่ให้ภาพลักษณ์ในแง่ที่ดี

ตัวอย่างที่ 6 การบ้าน
ความหมายเดิมคือ งานที่ครูหรืออาจารย์ สั่งให้นำกลับมาทำที่บ้านซึ่งจะมีภาพลักษณ์ของการบ้านคือ งานที่จะต้องกลับมาทำ มีลักษณะคล้ายหน้าที่ เมื่อนำมาใช้ในภาษาการเมืองจะหมายถึง ผลงานในการแก้ไขปัญหาต่าง ๆในขณะที่เป็น ส.ส.อยู่ ซึ่งทั้งสองความหมายจะมีลักษณะร่วมกันในส่วนที่เป็นหน้าที่ที่ต้องทำ การบ้านจึงเป็นสัญลักษณ์ของงานในหน้าที่นั้น ๆ