การเมืองการปกครองไทย

สมัยกรุงสุโขทัย

แม้ประวัติการปกครองของคนไทยจะมีมาก่อนการ สถาปนากรุงสุโขทัยเป็นราชธานีก็ตาม แต่เราถือว่าในช่วงก่อนนั้นการรวมกลุ่มของคนไทยหรือการจัดการปกครองของไทยนั้นยังไม่เป็นเอกภาพหรือเป็นเอกราชมั่นคงเท่าที่ควร ซึ่งก่อนนั้นมีการรุกรานรบพุ่งกันเป็นความเดือดร้อนอยู่ตลอดเวลา แต่มาถึงสมัยกรุงสุโขทัยนี้ ถือว่าการรวมตัวปกครองของคนไทยได้เป็นปึกแผ่นมั่นคงมากขึ้น จึงทำให้สามารถจัดระบบระเบียบการปกครองได้ดีกว่าสมัยก่อนนี้

ชนชาติไทยมีความเจริญรุ่งเรืองเป็นที่รู้จักกันของชาวโลกครั้งแรกในนาม “ไทยเมือง“ คนจีนเรียกว่า “ใต้มุง“ ส่วนฝรั่งเรียกตามคนจีนว่า “Greet Mung” แต่คนไทยเรียกตนเองว่า “อ้ายลาว“ ชนชาติอ้ายลาวมีอาชีพหลักคือการเพาะปลูก ซึ่งได้อพยพมาจากใจกลางของทวีปเอเชีย มาตั้งถิ่นฐานที่มั่นในแถบลุ่มแม่น้ำเหลืองและลุ่มแม่น้ำยังจือหรือแยงซีเกียง (กระมล ทองธรรมชาติ และคณะ 2531 : 3) จากการรุกรานของคนจีนหลายครั้งหลายหนจนทำให้คนไทยต้องอพยพมารวมกลุ่มเป็นปึกแผ่นอยู่ในดินแดนแหลมทองหรือดินแดนสยามที่เป็นประเทศไทยปัจจุบันนี้ เป็นเรื่องธรรมดาคนไทยเป็นคนกลุ่มน้อยการรบการทำสงครามย่อมจะแพ้กำลังมากซึ่งเข้ากับคำพังเพยที่ว่า “น้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ“ และอีกอย่างคนชาติไทยเป็นชนชาติที่รักสงบ การรบการทำสงครามนั้นเป็นสิ่งที่คนไทยไม่ปรารถนา ไม่ว่าในอดีตหรือปัจจุบัน ถ้าไม่จำเป็นที่สุดคือจำเป็นที่จะปกป้องเอกราชบูรณภาพแห่งดินแดนของตนเท่านั้นจึงจะทำการรบหรือทำสงคราม เพราะถือว่าการทำสงครามคือการสูญเสีย เสียทั้งเลือดเนื้อ เศรษฐกิจ ทรัพย์สินเงินทองและทรัพยากรอื่น ๆ มากมาย เมื่อเป็นเช่นนั้นจึงทำให้คนไทยอพยพถอยร่นจากการรุกรานของจีนมาอยู่ดินแดนแหลมทองดังกล่าว จนได้สถาปนาอาณาจักรสุโขทัยขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 1800