ประวัติศาสตร์-ความเป็นมา จังหวัดฉะเชิงเทรา(2)

ต้นรัตนโกสินทร์ ฉะเชิงเทรามีฐานะเป็นเมืองจัตวา ขึ้นกับกรมพระกลาโหม ต่อมาภายหลังจึงได้มาสังกัดกรมมหาดไทย ต่อมาในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงเห็นภัยจากชาวตะวันตก และว่ามีพระราชดำริว่าภัยของชาติน่าจะมาจากทางทะเล จึงได้โปรดเกล้า ฯ ให้สร้างเมืองและป้อมค่ายขึ้นหลายแห่ง รวมทั้งที่เมืองฉะเชิงเทราด้วย เมื่อปี พ.ศ. 2377 และได้โปรดเกล้า ฯ ให้ขุดคลองบางขนากเพื่อใช้เป็นเส้นทางขนยุทธสัมภาระในราชการสงคราม

ต่อมาได้เกิดอั้งยี่ขึ้นที่เมืองฉะเชิงเทรา เมื่อปี พ.ศ. 2391 พวกอั้งยี่ได้ยึดกำแพงเมืองเป็นที่มั่น และได้เข้าปล้นโรงงานน้ำตาล พระยาวิเศษฤาไชยคุมคนออกไปจับ พวกอั้งยี่ต่อสู้และฆ่าพระยาวิเศษฤาไชยตาย แล้วพวกอั้งยี่ก็เข้าไปตั้งมั่นอยู่ในกำแพงเมืองฉะเชิงเทรา เมื่อทางราชการส่งกำลังทหารออกไปปราบปรามโดยมีเจ้าพระยา และเจ้าพระยาบดินทร์เดชาเป็นแม่ทัพ ได้ปราบปรามพวกอั้งยี่ดังกล่าวได้ราบคาบ จับได้หัวหน้าและฆ่าพวกอั้งยี่ตายเป็นอันมาก ตั้งแต่นั้นมาเมืองฉะเชิงเทราก็สงบเรียบร้อยไม่มีเหตุการณ์ร้ายตลอดรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว

ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เมืองฉะเชิงเทราได้รับการปรับปรุงให้ทันสมัย เริ่มตั้งแต่การสร้างทางรถไฟสายแปดริ้ว และเมื่อมีการจัดการปกครองในส่วนภูมิภาคเป็นแบบมณฑลเทศาภิบาล ในการนี้ได้ถือเอาลำน้ำอันเป็นเส้นทางคมนาคมหลัก ในการกำหนดเขตมณฑล ดังนั้นมณฑลปราจีนบุรี จึงรวมเอาหัวเมืองตามลำน้ำบางปะกง ประกอบด้วย เมืองปราจีนบุรี เมืองนครนายก เมืองพนมสารคาม และเมืองฉะเชิงเทรา รวม 4 หัวเมือง จัดตั้งขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2435 โดยมีที่บัญชาการมณฑลอยู่ที่เมืองปราจีนบุรี ต่อมาได้มีพระราชปรารภว่า เมืองฉะเชิงเทราเป็นเมืองที่มีราชการมากกว่าเมืองอื่น ทั้งมีทางรถไฟผ่าน สมควรย้ายที่ทำการมณฑลมาตั้งที่เมืองฉะเชิงเทรา ดังนั้น เมืองฉะเชิงเทราจึงเป็นที่ว่าการมณฑลปราจีนบุรี ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2445

ต่อมาเมื่อปี พ.ศ. 2475 หลังจากที่ใช้พระราชบัญญัติว่าด้วยระเบียบราชการบริหารแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2476 และรัฐบาลได้กระจายอำนาจไปสู่ส่วนภูมิภาคในปี พ.ศ. 2495 จังหวัดฉะเชิงเทราได้รับเลือกให้เป็นที่ตั้งภาคมีเขตความรับผิดชอบ 8 จังหวัด

<<< ย้อนกลับ || อ่านต่อ >>>

จังหวัด » จันทบุรี ฉะเชิงเทรา ชลบุรี ตราด ปราจีนบุรี ระยอง สระแก้ว