วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>
(ลิลิตโศกนาฏกรรมความรัก)
ลิลิต
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36 | 37 | 38 | 39 | 40 | 41 | 42 | 43 | 44 | 45 | 46 | 47 | 48 | 49 | 50 | 51 | 52 | 53 | 54 | 55 | 56 | 57 | 58 | 59 | 60 | 61 | 62 | 63 | 64 | 65 | 66 | 67 | 68 | 69 | 70 | 71 | 72 | 73
โอวาท
ร่าย
198 เมื่อนั้นอนงคเทพี ชนนีนาฎราชรันทด สลดหฤทัย ดั่งจะหว่า ท้าว ธ
ก็ว่าเจ้าลอลักษณ์ แม่รักเจ้าแม่นา รักยิ่ง ตายิ่งตัว รักยิ่งหัวยิ่งชีพ
แต่นี้จอมทวีปแม่จะจาก พรากแม่ม พรากพระบุรี ศรีกษัตริย์มีเจ็ดสิ่ง พระมิ่งแม่จงจำ
ยำคำแม่ อย่าคลา รีตท้าวพระยาอย่าคลาด อย่าประมาทลืมตน อย่า รคนคนเท็จ
ริรอบเสร็จจึ่งทำ คิดทุกคำจึ่งออกปาก อย่าให้ ยากแก่ใจไพร่ ไต่ความเมืองจงตรง
ดำรงพิภพให้เย็น ดับเข็ญ นอกเข็ญใน ส่องใจดูทุกกรม อย่างมชมความเท็จ ริรอบเสร็จ
เกื้อทางธรรม์ ทีจะกันกันจงหมั้น ทีจะคั้นคั้นจงเปนกล ส่องต้น หนคนใช้
เลือกหาใจอันสัตย์ ดัดมนตรีโดยยุกติ์ ปลุกใจคน ให้หาญ ผลาญเพรียงไพร่เพรียงเมอืง
อาญาเรื่องเรื้อยราษฎร์ กันนิกรอาจเกื้อไพรี ดับกลีอย่าให้ลุก อย่าชิงสุกก่อนห่าม
อย่า ล่ามม้าสองปาก อย่าลากพิษตามหลัง อย่าให้คนชังลักแช่ง แต่งคนให้คนรัก
ชักชวนคนสู่ฟ้า เบื้องหน้าเทพยอยศ จง ปรากฎชอบแล้ว อย่าได้แคล้วรำพึง
คำนึงอย่ารู้มลาย จงอย่า หายยศพ่อ ต่อม้วยฟ้าหล้าสวรรค์ กัลบปประลัยอย่ารู้ลาญ
ภูบาลเจ้าจงจำ ตามคำแม่โอวาท พ่อสุดสวาทแก่แม่เฮย จง สวัสดิ์แก่เจ้าเทอญ ฯ
