ประวัติศาสตร์  ภูมิศาสตร์ บุคคลสำคัญ ประเทศและทวีป >>

ไทยใหญ่ (shan state)

สถาบันหลักอันศักดิ์สิทธิ์ 4 สถาบัน

ชาติ
บ้านเมือง(ประเทศ)
ภาษา(วัฒนธรรม)
ศาสนา

ภาษา(วัฒนธรรม)

       ภาษา หมายถึง คำพูดตัวอักษร และประเพณีวัฒนธรรมนั้นเอง เชื้อชาติไทยใหญ่ของเรานี้มีประวัติศาสตร์ คู่บ้านคู่เมือง เหมือนดังเช่นชาติอื่นๆ ในแผ่นดินไทยใหญ่ของเรานี้ ใช้ภาษาไทยใหญ่เป็นภาษากลาง ในส่วนของชนชาติอื่นๆ นั้นใช้ภาษาของตนเอง แต่ชนชาติส่วนใหญ่สามารถพูดภาษาไทยใหญ่ได้ อักษรหรือตัวหนังสือที่ใช้อยู่ในแผ่นดินไทยใหญ่นี้มี ตัวอักษรไทยใหญ่ จีน พม่า ไตยขืนปะหล่อง ปะโอ ว้า ล่าฮู่(มูเซอ) และอังกฤษ เหล่านี้เป็นต้น เนื่องจากไทยใหญ่ไม่มีอิสรเสรีภาพ ถึงแม้ตัวอักษรไทยใหญ่จะอยู่คู่ประวัติศาสตร์ของไทยใหญ่มาก็จริง แต่ไม่สามารถแบ่งการศึกษาเล่าเรียนออกเป็นระดับชั้นได้เหมือนชาติอื่นๆแต่ว่าอักษรไทยใหญ่ก็มีประวัติศาสตร์ต่อเนื่องมาตลอด

วัฒนธรรมหมายถึง
(1) คำพูด
(2) การแต่งกาย
(3) บ้านเรือนที่อยู่อาศัย,เครื่องมือในการประกอบอาชีพ
(4) อาหาร
(5) ศิลปะการแสดง

       วัฒนธรรมการแต่งกาย(ชุดประจำชาติ) ของผู้ชายไทยใหญ่คือ กางเกงขายาว เสื้อแต้กปุ่ง(เสื้อแตกปุ่ม) โพกผ้าที่ศรีษะ ส่วนการแต่งกายของผู้หญิงมีความแตกต่างกันไปในแต่ละพื้นที่
        ศิลปะการแสดง ก็มีความแตกต่างกันตามวัฒนธรรมของแต่ละชนชาติ ศิลปะการแสดงของไทยใหญ่นั้นมี จ๊าดแซง(ลิเกไทยใหญ่),ฟ้อนนก,ฟ้อนสัตว์(ฟ้อนโต),ฟ้อนกระบอง,รำดาบ, ฟ้อนดาบต่างๆเหล่านี้เป็นต้น

 

        วัฒนธรรมใครเจริญรุ่งเรือง ชาตินั้นก็เจริญรุ่งเรือง ภาษาวัฒนธรรมใครตกต่ำ ชาตินั้นก็
ตกต่ำ ภาษาและวัฒนธรรมนี้ เป็นสถาบันอันศักดิ์สิทธิ์สำหรับมนุษย์เราอย่างแท้จริง วัฒนธรรมคือสิ่งปลุกเร้าให้ประชาชนคนรุ่นหนุ่มสาวตื่นตัว วัฒนธรรมคือการแสดงออก ของประวัติศาสตร์ที่ผ่านมาเพื่อให้เยาวชนรุ่นหนุ่มสาว ได้ศึกษาถึงเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาเพื่อสืบสานประวัติศาสตร์ วัฒนธรรมของชาติตัวเองไม่ให้สูญสิ้นไป และเป็นสิ่งสืบสานประวัติศาสตร์ของชาติ รวมทั้งเป็นแรงผลักดันประวัติศาสตร์เพื่อที่จะทำให้บ้านเมืองมีความเจริญก้าวหน้าต่อไปในอนาคตนั่นเอง

        แต่ว่าวัฒนธรรมของไทยใหญ่เราในวันนี้ มีความเจริญทัดเทียมชาติอื่นหรือไม่ และเรา
สมควรที่จะทำให้วัฒนธรรมของเราสูญสิ้นไปหรือไม่ ภาษา อักษร ประจำชาติไทยใหญ่เรานี้เมื่อเรานำมาใช้ ยังเป็นเรื่องที่น่าอับอายอยู่หรือ ด้วยเหตุนี้ ชนชาติไทยใหญ่เราสมควรคิดพิจารณากันทุกคน เมื่อวัฒนธรรมรุ่งเรือง ชาติก็จะมีความเจริญก้าวหน้า บ้านเมืองก็จะมีความร่มเย็นสงบสุข ดังนั้น พระคุณของภาษานั้นเปรียบได้ดังเช่น ครูบาอาจารย์ ครูบาอาจารย์นั้นไม่ต้องการที่จะให้ลูกศิษย์เป็นคนโง่และตกต่ำแม้แต่คนเดียว แต่ต้องการที่จะให้ลูกศิษย์ของตนเองมีความรู้ความสามารถและความเจริญก้าวหน้าทัดเทียมผู้อื่นนั่นเองบุคคลที่ไม่รู้สำนึกในพระคุณของครูบาอาจารย์นั้น ไม่อาจที่จะมีความเจริญรุ่งเรืองและความสงบสุขได้ เชื่อชาติของเราก็เช่นกัน หากเราลืมพระคุณของภาษา อักษร และวัฒนธรรมของเราแล้ว เชื้อชาติของเราก็อาจตกต่ำสูญสิ้นไป

ชานมาจากไหน
เมืองไตย  (Shan State)
ลำดับเหตุการณ์ประวัติศาสตร์รัฐฉาน (ค.ศ.1939-ปัจจุบัน)
วันชาติรัฐฉาน (7 กุมภาพันธ์ 2490)
วันปฏิวัติกอบกู้รัฐฉาน
สถาบันหลักอันศักดิ์สิทธิ์ 4 สถาบัน
สัญญาปางหลวง
การต่อต้านและปราบปรามยาเสพติด