การกีดกันการค้าที่มิใช่ภาษีในอุตสาหกรรมอาหาร

สหภาพยุโรป

ประกาศห้ามใช้ยาปฏิชีวนะในอาหารสัตว์ 4 ชนิด โดยอ้างว่ายาปฏิชีวนะดังกล่าวอาจทำให้เกิดความต้านทานแบคทีเรียในร่างกายมนุษย์ต่อยารักษาโรคทั่วไป
ตรวจสินค้ากุ้งและไก่ที่นำเข้าจากไทยทุก consignment อย่างเข้มงวด หากตรวจพบสารไนโตรฟลูแรนตกค้างจะทำลายทิ้งทันที
กำหนดให้ใช้สาร Benzoic Acid (สารรักษาและถนอมกุ้งต้มสุก) ได้ไม่เกิน 0.2% สำหรับกุ้งทุกชนิด ยกเว้นกุ้ง Crangon Crangon ซึ่งสามารถใช้สาร Benzoic Acid ได้ถึง 0.6% เพราะสหภาพยุโรปจับกุ้ง Crangon Crangon ได้

การบังคับให้สถานแปรรูปสัตว์น้ำเบื้องต้นมีสุขลักษณะเทียบเท่าโรงงานแปรรูปสเปน

ห้ามนำเข้าปลาหมึกแช่เย็นแช่แข็ง หากตรวจพบสาร Cadmium เกินกว่า 1 ppm. ในขณะที่มาตรฐานสหภาพยุโรปกำหนดไว้ไม่เกิน 2 ppm.
กำหนดระดับสาร 3-MCPD (สารก่อมะเร็ง) ในซอสปรุงรสที่ปริมาณ 0.02 ppm. ในขณะที่ CODEX ยังไม่มีการกำหนดระดับสาร 3-MCPD ที่เป็นมาตรฐาน
กำหนดให้ต้องติดฉลากสินค้าที่มีส่วนผสมของ GMOs (เริ่มมีผลบังคับใช้ตุลาการ 2545)
กำหนดให้ต้องติดฉลาก Novel Food และ Novel Feed โดยเฉพาะที่เป็น GMOs (เริ่มมีผลบังคับใช้ตุลาการ 2545)

ญี่ปุ่น

ตรวจสอบไก่นำเข้าอย่างต่อเนื่อง หลังจากพบเชื้อ VRE (Vancomycin Resistant Enteroccocus) คาดว่ามีสาเหตุมาจากการใช้ยา Avopracin ผสมในอาหารสัตว์
ใช้กฎหมาย Domestic Animal Infection Control Law และ Food Sanitation Law ห้ามนำเข้าเนื้อสุกรแช่เย็น แช่แข็งจากไทย เนื่องจากโรคปากเปื่อยเท้าเปื่อย
กำหนดให้ตรวจสอบยาปฏิชีวนะตกค้างในกุ้ง 100% ได้แก่ Oxolinic acid และ Oxytetracycline

ออสเตรเลีย

กำหนดอุณหภูมิในการต้มไก่สุกสูง 70ํC/114 นาที และระยะเวลาการต้มนานมาก โดยอ้างว่าประเทศไทยมีโรค IBD (Infectious Bursal Disease) ทำให้ไก่ไทยไม่สามารถเข้าตลาดได้
กำหนดให้จัดทำ Risk Analysis เกี่ยวกับเชื้อ IBD (Infectious Bursal Disease) ในไก่ เพื่อใช้เป็นข้อมูลทางวิทยาศาสตร์ประกอบการพิจารณาของออสเตรเลีย
ปฏิเสธการนำเข้าผักและผลไม้กระป๋องของไทยหลายชนิด ด้วยเงื่อนไขด้านสุขอนามัยเกี่ยวกับการปนเปื้อน หรือมีส่วนผสมของสารเคมีบางชนิดที่ออสเตรเลียไม่อนุญาตให้ใช้ในการผสมอาหาร

ฮ่องกง

ห้ามนำเข้าเนื้อสุกรแช่เย็น หากตรวจพบว่ามีสารเร่งเนื้อแดง (Beta Agonists) โดยจะกักสินค้าเพื่อตรวจหาสารดังกล่าวก่อน ซึ่งใช้เวลา 5 วันทำให้กลายเป็นเนื้อสุกรแช่แข็งทำให้เกิดความเสียหายด้านราคา

สหรัฐอเมริกา

กำหนดมาตรการตรวจสอบโรงงานผลิตสินค้าอาหารสำเร็จรูปประเภท Low Acid Canned Food โดยเฉพาะผักและผลไม้กระป๋องที่จะส่งไปจำหน่ายในสหรัฐ ทำให้เป็นข้อจำกัดในการส่งออก

กลุ่มสแกนดิเนเวีย

กำหนดระดับปนเปื้อนสูงสุดของดีบุกในผลิตภัณฑ์ผักผลไม้กระป๋องที่ 150 ppm. ในขณะที่ Codex กำหนดไว้ที่ 250 ppm.สหรัฐอเมริกา ญี่ปุ่น ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ เกาหลีใต้ สหภาพยุโรป ฟิลิปปินส์
ใช้เงื่อนไขด้านสุขอนามัยเกี่ยวกับ 1) ปัญหาโรคแมลงและศัตรูพืช 2) ปัญหาการปนเปื้อนหรือมีการตกค้างของสารเคมีเกินกว่าเกณฑ์ที่กำหนดในการกักกันตรวจสอบห้ามนำเข้าและทำลายสินค้าผักและผลไม้สดของไทยหลายชนิด

สิงคโปร์ มาเลเซีย และฮ่องกง

กำหนดปริมาณตกค้างของสารซัลเฟอร์ไดออกไซด์ (SO2) ไว้ในระดับที่ต่ำ หรือห้ามใช้กับผลไม้สดทำให้เป็นข้อจำกัดในการถนอมรักษาคุณภาพสินค้า เช่น ลำไยสด